leven in de trein

Nadat we door onze Rus met gouden tanden 's nachts om half twee opgehaald werden om weer terug naar het treinstation in Vladimir gebracht te worden, probeerde hij ons van alles te vertellen. Stond opeens op om naar zijn auto te gaan en een visitekaartje te halen met daarop zijn naam en een foto van zijn huis. Dit huis had hij zelf gemaakt. We kregen te horen uit hoeveel vierkante meters elke kamer bestond, waar de keuken was, wat hij in zij tuin verbouwde, de rozen voor zijn huis, en dat met twee woorden Engels, yes en goodbye. Hij bracht ons in de trein naar de goede wagon en goede coupe. Voor we de trein in gingen werd ons paspoort weer gecontroleerd en werden de tickets met daarin vastgeniet de tickets voor de trein van Irkutsk naar Ulanbataar in genomen. Mmmmm...
En dan is het bekijken hoe ons verblijf er voor de komende drie dagen en nachten uit gaat zien.
We hebben een luxe twee persoonscoupe. Twee banken tegenover elkaar met daartussen een tafeltje. Als je de rugleuning naar beneden klapte had je een matras. Er lag een lakenset in plastic verpakt klaar. Ook een dekbed en een soort deken. En twee handdoekjes en kussensloop. Alles als nieuw. Wanneer je het zitgedeelte omhoog trok had je een bak waar onze roltas makkelijk in kon. De schuifdeur had een grote spiegel en er hing zelfs een tv in. Niet dat we die aan hebben gekregen. Zodra de trein reed ging de airco aan. Hoe luxe kan je het hebben. In elke wagon zijn twee wc's met een klein wasbakje. Ook is er een samofaar waar je warm water kunt halen voor thee, koffie of soep.
De eerste nacht is het wennen aan alle geluiden en het heen en weer schudden van de trein. Eenmaal wakker konden we ons camping beker en bordje te voorschijn halen en het ontbijt wat we van het hotel hadden gekregen gaan opeten. Op de gang kennis gemaakt met andere mensen in onze wagon. Een gevarieerd gezelschap. Vooral toeristen, stel Zweden, Nederlanders naast ons, Fransen en een paar Russen.
Onderweg werd er op een aantal stations gestopt. Daar kwamen we meer Nederlanders tegen die ook bij hetzelfde reisbureau Tiara Tours hadden geboekt. Die komen we de komende weken weer tegen denk ik.
De gangen zijn smal dus is het passeren soms lastig, zeker als de wat stevige Russen willen passeren. Op de gangen zijn een aantal stopcontacten waar veelvuldig gebruik van wordt gemaakt om diverse apparatuur op te laden.
Er is een mevrouw die het beheer over de wagon heeft. Voor elke stop maakt ze de wc's schoon en elke dag komt ze met de stofzuiger de coupe en gangen door!
Het eten in de restauratiewagen is prima te doen.
Richard is blij met de stops want in de trein mag niet gerookt worden. In de gang hangt een overzicht waarop je kunt zien waar een hoe lang hij stopt. Er wordt niet gefloten wanneer de trein vertrekt dus je moet de tijd zelf, en de beheerster die steeds bij de deur staat goed in de gaten houden.
Het landschap bestaat voornamelijk uit berkenbossen afgewisseld met af en toe een dorpje, ook wat grote steden. Zoals Yekaterinburg en Omsk. Jammer dat ik het liedje van Drs P niet precies meer weet! Veel open vlakten, af en toe passeren we een rivier. Soms zien we wat mensen een wandelingetje tussen de rails aan t maken. Het weer is bewolkt maar door de airco hebben we alleen bij de stops in de gaten wat de temperatuur is. Een stop was t 14 graden om de dag daarna flink warmer te zijn. Bij de stops gaat iedereen naar buiten om een luchtje te scheppen of wat te kopen bij de miniwinkeltjes. We hadden gerekend op meer baboeschka's waar we wat bij konden kopen maar dat was maar op een station. Daar bij een mevrouw waarvan het hele bovengebit uit gouden tanden bestond wat pannenkoekjes, een soort worstenbroodjes en nog iets wat op een broodje leek. De pannenkoeken waren platte stukken vis die gefrituurd waren, de broodjes bleken gefrituurde aardappelballen en de worstenbroodjes bleken wel worstjes te zijn maar dan verpakt in jawel iets van aardappel. Maar maaltje dus!
We kamperen een beetje in de trein. We lezen, doen een dutje, want dat schommelen van de trein maakt slaperig, poging om te breien, veel naar buiten kijken en foto's te maken wat niet meevalt want er schiet regelmatig een grote goederentrein voorbij.
We zijn onderweg verschillende tijdzone's gepasseerd en van Europa overgegaan in Azië.
Richard heeft nog knap veel last van zijn knie hij strompelt de trein door.

In irkoetsk werden we weer opgewacht, en naar een busje gebracht. Er zij 14 Nederlanders die deze route volgen.
Wij werden met 4 andere in een hotel op een uur rijden van Irkoetsk in het plaatsje Listvyanka aan het Baikalmeer afgezet. Een heel groot diep meer. Prachtig. Omgeven door bergen. In het dorp wordt overal vis gerookt en gedroogd. We hebben de omul geproefd. Erg lekker .
Dit nadat ik hier knap beroerd heb gelegen met diarree en overgeven en zo. Vandaag, 31 juli gaat het wel weer. Jammer dat we vandaag weinig hebben kun doen. Richard zijn knie en ik nog slap en moe. Maarrrr... We zijn wel het Baikalmeer ingegaan. Als je helemaal ondergaat zegt de legende leef je 25 jaar langer, of je gaat dood door het koude water. We hebben voor de eerste optie gekozen. En het was koud!
Als je een hand er in zou houden leef je een jaar langer en een voet 5 jaar.
Hebben we toch maar mooi weer binnen.
Onze kamer grenst aan de keuken waar de tv hard staat. En jammer dat we geen Russisch verstaan want die drie meiden hebben veel lol.
Morgen worden we weer opgehaald voor een kort dagje Irkoetsk. 2 augustus gaan we om zeven uur 's ochtends de trein weer in voor 24 uur. En dan stappen we uit in Ulanbataar, hoofdstad van Mongolie.
Of we daar kunnen internetten, geen idee.
De verslagen die ik als concept had geschreven in de trein konden dus niet verzonden worden. Dus maar opnieuw!
Tot laters!